لاله واژگون ؛ گل زیبا و منحصربهفردی که جهانیان آن را با نام ایران میشناسند. تافته جدابافتهای که برخلاف سایر گیاهان گلدار، گلبرگهای آن از انتهای ساقه برگشته و سر به زیر دارند. و دقیقاً به همین خاطر است که به لاله واژگون مشهورند. هرساله از اوایل اردیبهشتماه گلدهی آن آغاز میشود و دشتهای مملو از خود را غرق در زیبایی میکند. تعداد این دشتها در ایران کم نیست و بیش از ده نمونه از آن در نقاط مختلف کشورمان یافت میشود. در این مطلب مجله گردشگری قصد داریم تا شما را با بهترین دشت لاله های واژگون کشور آشنا کنیم. پس تا انتها ما را همراهی کنید.
لاله واژگون از خانواده سوسن سانان است و عمر کوتاهی دارد. در بعضی از نقاط کشورمان این گل را به نام لاله اشک یا اشک مریم می شناسند که علتش از اسطوره های این سرزمین ریشه میگیرد. مردم ایران براین باورند که این لاله، شاهد مرگ سیاوش بوده و از غصه مرگ او سربه زیر شده و اشک میریزد. شیره بی رنگی داخل لاله قرار دارد که گاهی به پایین سرازیر می شود و این شیره را مردم اشکهای لاله می دانند. این گل در مناطق صخرهای و سنگلاخی می روید و حتی تا دههزار شاخه از آن در یک دشت قابل مشاهده است. در ادامه به معرفی چند نمونه از بهترینهای دشت لاله واژگون در کشور خواهیم پرداخت.
دشت لاله های واژگون کوهرنگ رویشگاه اصلی گونهی گیاهی لاله واژگون و از زیباترین جاذبههای گردشگری ایران و حتی جهان است. این دشت، هرسال در ماه دوم از فصل بهار پر از لاله های قرمز و زرد واژگون می شود و شکوه عجیبی به این منطقه می دهد. این دشت ۳۶۰۰ هکتار وسعت داشته و واقع در شهرستان کوهرنگ استان است. محدودهای از این دشت به عنوان اثر طبیعی ملی لاله واژگون تحت حفاظت سازمان محیط زیست ایران قرار دارد. لاله های واژگون در اواخر فروردین ماه به گل مینشینند و تا اواخر اردیبهشت گلهای خود را حفظ میکنند.
این دشت در ۱۲ کیلومتری چلگرد و در نزدیکی روستای بنواستکی کوهرنگ آرمیده است. گردشگران در طول سفر به دشت لالهها، در حالی که از سرازیر شدن چشمههای آب برف در سراشیبی تپهها و پوشش سبز زمین لذت میبرند، وارد دشت لاله های واژگون میشوند. هر تازه واردی پس از خیره شدن از تماشای طبیعت سحرآمیز و جاذبههای طبیعی افسونگر این مسیر در ورود به دشت لالهها شگفت زده و مبهوت زیبایی این دشت خیالانگیز و رویایی میشود. همه ساله شمار زیادی از علاقه مندان به طبیعت برای دیدن رشد و نمو این گل یکتا به دامنه کوههای زاگرس می روند.
دشت لاله های واژگون الیگودرز به عنوان بزرگترین دشت لاله واژگون جهان یکی از مناظر دیدنی این شهرستان است که هر بینندهای را مجذوب خود میکند. همه ساله در فصل بهار دامنههای زاگرس پوشیده از گلهای زیبای لاله واژگون در رنگهای سرخ و زرد میشود و این مناظر زیبا از ۳۵ کیلومتری جنوب شرقی مرکز الیگودرز شروع و تا فراز دامنههای زاگرس ادامه مییابد. در این دشت لاله های واژگونی با ارتفاع بیش از۱۲۰سانتی متر به نامهای”سوسن چلچراغ”ˈ و”اشک مریم” می روید که از گونه های نادر این گیاه هستند.
دشت دالانی در ارتفاعات حفاظت شده اشترانکوه از معروفترین دشتهای لاله واژگون است که حدود ۲۹۰۰ هکتار وسعت دارد. کوههایی همچون مورزرین، قالی کوه، شاه کول و نسارتخت دشت را در آغوش گرفته و منظره ای فوق العاده زیبا را خلق کردهاند. هرسال در اوایل بهار بعد از آب شدن برفها و سرازیر شدن از کوها، لاله های زیبای واژگون میرویند.
یکی از استانهای زیبای ایران است که شاید بتوان گفت در بسیاری از مواقع مظلوم واقع شدهاست. شاید بارها به یزد، شیراز یا اصفهان سفر کردهباشید و بسیاری از مکانهای دیدنی آن را بشناسید. اما باید بدانید که یکی از پر جاذبهترین و دیدنیترین شهرهای ایران، کرمان است. با اطمینان میتوان گفت که این شهر درصد زیادی از زیباییهای طبیعی و جاذبههای گرشگری را درون خودش جای داده. آیا تا به حال نام “دره راگه” را شنیدهاید؟ درهای جذاب و دیدنی در دل استان کرمان که از جهت زیبایی بینظیر و خاص است. برای یک گشتوگذار هیجانانگیر در دره راگه با مجله گردشگری همراه باشید:
دره راگه از زیباترین مکانها در استان کرمان است که چشم علاقهمندان به طبیعتگردی را به خود میکند. این دره در نزدیکی شهر رفسنجان قرار گرفته و طول آن چیزی در حدود ۲۰ کیلومتر است. در میان این دره رودی جاریست که جلوه چشمنوازی به آن بخشیده و به نام “گیودری” معروف است. کارشناسان درباره نحوه پیدایش این دره، احتمال بیشتر را به پیدایش در اثر فرسایش آبرفتی دادهاند و هماکنون نیز به دلیل ادامه این فرسایشها، بسیاری از قسمتهای این دره در حال تغییر است.
دره راگه مدتهای بسیاری زیادی ناشناخته بود تا زمانی که در جریان اکتشافات معدنی کشف و شناخته شد.
قدمت دره راگه حدود ۲۰هزار سال تخمین زده شده و آن را مربوط به دوره چهارم زمینشناسی میدانند. عمق این دره به ۷۰ متر میرسد و بخشهایی از آن را صخرههایی نوک تیز تشکیل داده و بخشهای دیگر شامل صخرههای معمولی با تیغههای بلند میشود. طول تیغه این صخرهها، گاهی تا حدود ۱۰۰ متر ارتفاع دارد که فضایی عجیب و زیبا را در پیش چشمهایتان قرار میدهد. وقتی از بالا به آدمهای درون دره نگاه کنید، آنها را در محاصره صخرههای نیزه مانند و زیبایی میبینید که گاهی شبیه به فیلمهای هالیوودی است!
دره راگه به دلیل برخورداری از آبوهوای مناسب و آسمان پاک و پر ستاره، مورد توجه بسیاری از گردشگران قرار گرفتهاست. این دره مکان خوبی برای رصد ستارگان است. گردشگرانی که به این منطقه میآیند، میتوانند در شب وسایل رصد را برپا کنند و از دیدن ستارگان لذت ببرند.
از دیگر فعالیتهایی که در این منطقه صورت میگیرد و طرفداران زیادی هم دارد، صخرهنوردی و کوهنوردی است. در سال اخیر و آشنایی گردشگران با ظرفیت این منطقه، این دست از فعالیتها نیز در آن رونق گرفته است.
در جریان افزایش ظرفیت گردشگری این منطقه، تفریحات جذاب و منحصر به فرد دیگری در حال ایجاد و گسترش است که از جمله آنها میتوان به دوچرخه سواری استقامتی، شترسواری، اسب و کالسکه سواری ، موتور چهارچرخ ، راپل ، طی کردن عرض دره با عبورازروی پل معلّق ، ( پرش از ارتفاع )، سورتمه سواری درداخل دره، صخره نوردی، مسابقات رالی کویر، پرواز با چترپاراسل برفرازدره، مسابقات اهداف پروازی ( تراپل)، زیپ لاین، آستروتوریسم یا گردشگری نجوم و …. اشاره کرد.
دره راگه به دلیل شرایط منحصر به فرد خود، از حیات وحش کمنظیری نیز برخوردار است. حیواناتی نظیر کبک و عقاب در این دره زندگی میکنند و محلیها از وجود آهو در این منطقه خبردادهاند.
ژئوپارک راگه با طبیعت بکر و حیات وحش خاص و دیدنیاش، در مدت کوتاهی، بیشترین محبوبیت را در بین طبیعتگردان پیدا کردهاست؛ اما باید توجه داشت که محیط طبیعی و زیست این ناحیه به وسیله تخریبها و آسیبهای انسانی یه خطر نیفتد.
برای رفتن به دره راگه، باید نکاتی را رعایت کنید که سفری لذتبخش و ایمن را تجربه کنید.
سفر کردن به طور کلی، تجربه جذابی است که هر فرد به میزان تواناییهایش در آن مهارت دارد. سفر به بعضی از محیطهای گردشی و طبیعی، به وسیله یک نقشه راه و گاه استفاده از اینترنت به راحتی امکانپذیر است. اما برخی از محلها همچون دره راگه نیازمند راهنما و فردی وارد است که محیط را به خوبی بشناسد و بتواند آنجا را به راحتی معرفی کند. پس اگر به این دره سفر میکنید، حتما همراه با یک راهنما و یا یکی از محلیهای وارد به منطقه
باغ گلشن گردشگران را حیرتزده میکند. فکرش را هم نمیتوانید بکنید که در دل یک شهر کویری، درست میان دو نمکزار بزرگ ایران، باغی به این وسعت، سرسبزی، پرآبی و تنوع ببینید. این باغ که معجزه خراسان جنوبی است، هر سمتش را که نگاه میکنید، لذت میبرید و تعجب میکنید. از پلیکانهای توی حوض پرآبش بگیر تا درختان نخل گرمسیری، سیکاس استوایی و چنار سردسیری در کنار یکدیگر. همه چیز این باغ فوقالعاده است. همین است که در وبسایت انگلیسی تلگراف دیلی، یکی از زیباترین باغهای جهان معرفی شده است. با مجله گردشگری همراه باشید تا همه چیز را درباره باغ گلشن طبس با شما در میان بگذاریم:
باغ گلشن را میر حسن خان زنگویی، در شرق شهر طبس، در انتهای خیابانی به همین نام بنا کرده است. امیر حسن خان عرب زنگویی از نسل خوانینی بود که از زمان نادرشاه افشار بر فردوس و طبس حکومت میکردند. او املاک زیادی در منطقه فردوس، طبس، گناباد و … داشت که بخش زیادی از آن را در دو مرحله وقف کرد. یکی از مهمترین این وقفیات باغ گلشن طبس است. زمان احداث باغ را سالهای آخر حکومت لطفعلیخان زند دانستهاند. درست زمانی که آغا محمدخان قاجار سودای حکومت در سر داشت. به خاطر همین است که مورخان قدمت این باغ را اواخر دوران زندیه و اوایل قاجاریه میدانند. این باغ زیبا در ۲۰ دی ماه ۱۳۵۵ با شماره ۱۳۱۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شد.
بیراه نیست که میگوییم باغ گلشن طبس گردشگران را حیرتزده میکند. کسی نیست که این باغ زیبا را در دل کویر دیده باشد و زبان به تعریف و تمجید باز نکرده باشد. از قدیمیها و خارجیها بگیر تا امروزیها و گردشگران داخلی. پنهلوپه هابهوس کارشناس بریتانیایی باغهای ایرانی باغ گلشن را بهشتی بر روی زمین معرفی میکند. او وجود آب در این باغ سرسبز را معجزهای در دل کویر میداند و میگوید که دیدن این باغ ارزش ۷ ساعت رانندگی در دل کویر را دارد. او همینطور از کنار هم قرار گرفتن درختان گرمسیری مانند نخل و انار و درختان متنوع استوایی و سردسیری مانند سیکاس و گلهای رز و ختمی در این باغ اظهار تعجب و علاقه میکند.
از دیگر گردشگرانی که لذت گشت و گذار در این باغ را با دیگران به اشتراک گذاشتهاند همسر اندره گدار معمار معروف است. این خانم فرانسوی هم در توصیفهایش از باغ گلشن از زیبایی فوارههایی که آب، این نعمت با ارزش را به آسمان میفرستند تعریف میکند. سون هیدن، گردشگر سوئدی هم پس از بازدید از این باغ دلگشا از سایه خنک نخلها، درختان زیبای نخل و مرکبات، چمنهای میان جویها، نغمه زیبای آب روان و … تعریف کرده است. حوض باغ گلشن از معروف ترین قسمت های آن است.
یکی از ویژگیهای جالب باغ گلشن که تقریبا در میان باغهای ایرانی کمنظیر است آب جاری دائمی در آن است. جریان دائمی آب که طراوت همیشگی را برای باغ به ارمغان میآورد. چشمههای سرد و گرم آبی که از کوهستانهای اطراف به سمت شهر طبس سرازیر میشوند، درست در ورودی باغ با یکدیگر ترکیب و وارد باغ میشوند. در باغ، آب از طریق جویها به صورت مساوی بین کرتها تقسیم میشود. آب، پس از آبیاری کامل گلها و درختان، دوباره نزدیک ساختمان سردرب در حوضچهای به نام “ریمو” به هم میرسد. سپس از زیر هشتی ساختمان خارج میشود و به سمت شهر میرود. ادامه مطلب...
متفاوت، خوش نقشونگار، و رنگارنگ! اینها بدیهی ترین کلماتی است که میتوان در توصیف پوشش زنان جنوب بهکار برد. ایران به علت تنوع قومیتی قابل توجهاش، پوششهای محلی زیادی را به سراسر دنیا معرفی میکند. در این بین لباسهای استانهای جنوبی ایران منحصر به فردند و به عنوان نشان و نمادی از این خطه شناخته میشوند. شاید به نوعی بتوان گفت که جنوب تنها منطقه ای از ایران است که پوشش به نوع خاصی از تنپوش خلاصه نمیشود و از تن پوش، حجاب و روسری گرفته تا زیورآلات را دربرمیگیرد. در این مطلب از مجله گردشگری قصد داریم تا شما را به شکلی حرفهای با پوشش قومیتهای جنوبی ایران آشنا کنیم.
جنوب ایران، جمعیتهای زیادی از عرب زبانان و بلوچها را در خود جای داده و نزدیکیهای زیادی به لحاظ فرهنگی، با کشورهای همجوار دارد. در این میان کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و نیز همسایه های شرقی یعنی پاکستان و افغانستان و نیز بخشهایی از هندوستان، تأثیرات متقابلی را بر فرهنگ مردمان خطه جنوب گذاشته و پذیرفتهاند. واضح است که این تأثیرات پیش از هر چیز در پوشش زنان جنوب خود را نمایان کرده و گویای فرهنگ و آداب و سنن خاص این منطقه است. پوشش زنان جنوب بخشی از هویت و رسوم اجتماعی و ارتباطی زنان این خطه است و نشانه گذاریها و خوانشهای زیادی دارد. در ادامه نمونههایی از مهمترین آنها را معرفی خواهیم کرد.
پیراهن کندوره از مشهورترین پوشش زنان جنوب است که در زبان اسپانیایی به پیراهن گاندورا تبدیل شده! اعراب مسلمان در قرن هشتم میلادی آن را به جنوب ایتالیا و اسپانیا بردند و با استقبال خوب مردم اروپا مواجه شدند. پیراهن کندوره با یقه ای گرد که در جلو بسته میشود، دو برش عمودی از سرشانه تا خط سینه و پایین دامن دارد که از پهلوی یقه تا درز وسط از پارچه رنگی متفاوت و برای لبه آستین نیز به صورت دو تکه از پارچههای دیگر استفاده میشود. این لباس دارای حاشیه نوار دوزی پهن در ناحیه دور کمر است و اندامی بودن آن و انتخاب قد تا حد زانو به مدل و دوخت آن تنوع میدهد.
در بندرعباس و نواحی مرکزی مانند کنگ، بندرلنگه و بندرخمیر این لباس را تنگتر و کوتاهتر و در شهرهایی مانند هرمز و قشم آن را با اندکی تغییرات که متأثر از پیراهنهای عربی کشورهای حاشیه خلیج فارس است با حذف برش دور کمر و گشادتر میدوزند. اغلب رنگهای مورد استفاده برای این پیراهن رنگهای گرم و شادی مانند قرمز، بنفش، سبز، سرخابی صورتی، نارنجی، زرد و به ندرت آبی فیروزه ای است.
شلوار بندری در استان هرمزگان به نام شلوار “دمپا تنگ” خوانده میشود که از مچ پا تا زانو تنگ بوده و از زانو تا کمر حالت لوزی شکل به خود گرفته و کاملاً گشاد و راحت است. این شلوار برشی مانند شلوار زنان ترکمن و کرد دارد و کمری آن را لیفه ای دوخته و با کش یا پارچه محکم میکنند. شلوارهای بندری را به رنگهای سبز و قرمز و زرد، آبی و نارنجی وبا پارچه هایی از جنس تترون،پوپلین و چیت برای استفاده روزمره و پارچههای کلفت و زری دار مثل اطلس و زربفت و ساتن برای مجالس و عروسیها میدوزند.
برای راحتی در هنگام پوشدن دمپای شلوار را به طرف داخل پا چاک میدهند که با زیپ و یا دکمه ای دست ساز بسته میشود. شلوار بانوان در تمام نواحی استان هرمزگان شکل و آرایشی همانند دارد اما تزئینات دمپای شلوارها بسته به سلیقه محلی و نه شرایط آب و هوایی متفاوت است. ادامه مطلب...