اردبیل یکی از استانهای ایران است. این استان به دلیل طبیعت بینظیرش در همهی فصلهای سال طرفداران بسیاری دارد. در هر فصلی از سال گوشهای از اردبیل شما را فرا میخواند. در این مطلب مجله گردشگری سفرزون میخواهیم به سراغ یک بخش دیگر طبیعت برویم. برای همین به سوی شمالیترین بخش اردبیل حرکت میکنیم. درست در ساحل رود جنوبی ارس دشت مغان قرار دارد. از سوی دیگر این دشت در غرب دریای خزر است.
این دشت جلگهای است با طبیعتی دلبرانه. این دشت موقعیتی سهگانه دارد. هر ذرهی خاکش قابلیت تولد زندگی دارد. چهرهی طبیعت آن به سه قسمت؛کوهستانی، کوهپایهای و جلگهای تقسیم میشود: نواحی کوهستانی دشت مغان، ارتفاعات جنوب، جنوب غرب و غرب منطقه را شامل میشوند. با شیب بیش از ۱۰ درصد، از ارتفاع حداقل ۱۰۰ متر به سمت جنوب و غرب بر میزان ارتفاع افزوده شده و تا حدود ۷۰۰ متر میرسند.
سرسبزی بی انتهای دشت مغان | عکس از: اولدوز توریسم
نواحی کوهپایهای دشت مغان، بهطور کلی زمینهای کمتر از ۱۰۰ متر ارتفاع متصل به کوهستان تا نزدیک جلگه را میتوان جزو این ناحیه به حساب آورد. نواحی جلگهای دشت مغان، در شمال منطقه با شیب بسیار ملایم، کمتر از ۵ درصد تا سواحل رود ارس گسترش دارد.
این دشت وسیع از پنج شهر بیله سوار، پارسآباد، جعفرآباد، گرمی و اصلاندوز تشکیل شدهاست. بخشهایی از این دشت نیز در خاک جمهوری آذربایجان قرار دارد.
اشیای تاریخی بسیاری در این منطقه کشف شده است. همین موضوع گواهی است بر تاریخی بودن دشت. در کنار ارزش تاریخی منطقه، وجود خاک حاصلخیز و طبیعت بینظیرش بر اهمیت آن میافزاید. هر آنچه که از دل خاک منطقه کشف شده در موزه شهرهای اردبیل و تبریز نگهدار میشود.
طبق اسناد دشت مغان تاریخی کهن دارد. از ایامی دور گروهی از مردم در این منطقه زندگی میکردهاند. نام ساکنین این منطقه آذری بوده. این کلمه در سایر زبانهای اروپایی بهویژه متون یونانی نیز ذکر شده. این جلگه باستانی در دوران نوح و اقوام عاد و ثمود نیز قابل سکونت بوده. این سرزمین شاهد ایام مهم تاریخی بوده. یکی از اتفاقا مهم این دشت تاج گذاری نادرشاه افشار است.
اگر بخواهیم در میان اسناد دیگر جستجو کنیم میتوانیم به نوشتههای سعید نفیسی مراجعه کنیم. در این نوشتهها نام قدیمی مغان را آموکان میدانند. سعید نفیسی برای معرفی آذربایجان چنین آغاز میکند:
“پای آذری در سرزمین آذربایجان در خلافت عثمان بن عفان (۳۵–۲۳ هجری) باز شد. پیش از این خاندانی از آذربایجان در این سرزمین پادشاهی داشتند. نام (مغان) قدمت چند صد ساله دارد.
همچنین در سند دیگری زین العابدین شیروانی در کتاب بستان السیحه اینگونه مینویسد:
” بعضی او را به واو نویسند. ولایتی است مشهور و دیاریست مذکور، مشتمل است بر بلاد قدیم و نواحی عظیمه و مراتع دلکش و موضع بسیار خوش از اقلیم پنجم و هوایش خرم و محدود است از شمال به ولایت شیروان و از جنوب به ملک آذربایجان ادامه مطلب...
یکی از جاذبههایی که در ایران میتوانید تعداد زیادی از آنها را ببینید روستاهای کوهستانی هستند. روستاهایی با چشماندازی به وسعت بی نهایت. روستای درازنو یکی از این روستاهای کوهستانی است که چند سالی است در میان گردشگران طرفداران زیادی پیدا کرده است. با مجله گردشگری سفرزون همراه شوید تا از شگفتیهای این روستا بیشتر بدانید.
استان گلستان در سفرهای معمول ایرانیان در میان انتخابهای اول نیست اما اگر با طبیعت منحصر به فرد و حیرت انگیز این نقطه از کشور آشنا شوید یکی از بهترین سفرهای خود را تجربه خواهید کرد. روستای درازنو یکی از روستاهایی است که به آن لقب روستای کوهستانی دادهاند. روستاهای کوهستانی معمولا در دامنهی کوهها و به ویژه در نقاط شمالی کشور دیده میشوند و به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی، در هر فصلی از سال صحنههایی شگفت انگیز از طبیعت را پیش چشمان شما به نمایش درمیآورند. یکی از جذابترین بخشهای سفر به درازنو ، مشاهدهی دریایی از ابر است که در زیر پای شما قرار گرفتهاند.
روستای درازنو در بلندترین ارتفاعات جنوبی کردکوی و در استان گلستان قرار گرفته است. برای رسیدن به این روستای زیبا و منحصر به فرد باید راه جاده اصلی را از کردکوی پیش بگیرید. پس از عبور از پارک جنگلی امام رضا (ع) ، وارد جادهای پرپیچ و خم میشوید. این جاده خود یکی از جاذبههای منطقه است. زیرا در هر فصلی از سفر میتوانید رنگهای متفاوتی را در طبیعت حاشیهی جاده تماشا کنید. انتهای این جادهی هزارپیچ مقصد سفر شما خواهد بود.
سفر به این روستا اغلب برای دیدن زیباییهای طبیعی آن است. طبیعت این منطقه به قدر کافی میتواند شما را به خود مشغول کند. اما در نزدیکی روستا دیدنیهایی هم وجود دارند که میتوانید برای کامل کردن سفر خود سری به آنها بزنید.
قرار گرفتن در ارتفاعات باعث شده تا بسیاری از مناطق این روستا در فصل زمستان محلی برای جمع شدن برفها باشد. یکی از معروفترین غارهای طبیعی روستا، غار یخچال است. این غار درست در زیر قله دکالی و در مجاورت تخته سنگی بزرگ قرار گرفته است. تفاوت این غار با دیگر غارهای منطقه آن است که دمای هوای داخل غار آنقدر پایین است که در شهویرماه نیز میتوانید در آن برف ببینید.
غارهای آهکی یکی از دیدنیترین جاذبهها هستند. اگر مسافر روستای درازنو هستید حتما سری به غار گنج خانه بزنید تا شاهد سنگها و دیوارههای زیبای آهکی در این غار باشید. این سنگها از جنس استالاگتیت و استالاگمیت
ادبیات فارسی آسمانی خیالانگیز دارد. هر ستاره از این آسمان نوری است بیبدیل. یکی از این ستارههای پر فروغ سعدی است. ابومحمّد مُشرفالدین مُصلح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) استاد سخن پارسی است. هر آنچه که از سعدی بهجا مانده درسی بی رقیب. او که عارفی تمام بود و اشعارش تسلی بخش روح هستند به سال ۶۹۰ هجری سر به بالین خاک نخواهد. آرامگاه سعدی باغی رویایی است در دل .
این آرامگاه روزگاری پر فراز و نشیب را پس از شیخ سپری کرد. هر ایام نقشی از خاطره برتن مقبره سعدی بهجا گذاشت. سعدیه مکانی است که در آن میتوانید ساعاتی با روانی آسوده قدم بزنید و خیال ببافید. در این مطلب میخواهد گذری داشته باشد بر آستان شیخ اجل همراه مجله گردشگری سفرزون باشید.
آنچه که امروز مقبره سعدی است روزگاری خانقاه او بوده. این خاک روزهای آخر زندگی سعدی را میزبانی میکرده. پس از مرگ شیخ او را در همین مکان دفن کردند. این آغاز راه پر فراز و نشیب این مقبره بود.
ساختمانی که محسن فروغی و علی اکبر صادق طراحی کردند به سبک ایرانی است. با وارد شدن به مجموعه و عبور از بین درختان شکوه بنایی سفید رنگ و رفیع در نگاهتان مینشیند. آنچه که از آرامگاه سعدی دیده میشود بنایی مکعبی است. اما فضای داخلی آرامگاه هشت ضلع دارد. دیوارهای آرامگاه را از مرمر و گنبد آنرا لاجورد انتخاب کردهاند.
هشت ستون قهوهای رنگ در برابر مقبره قرار دارند. قبرسعدی در میان فضای دو ایوان عمود بر هم است. سقف را در این نقطه کاشیهای فیروزهای فرا گرفتهاند.سنگ قبر یادگار علی اکبر خان قوام الملک است که رنگی سرخ سماقی دارد. در سراسر این فضای هشت ضلعی کتیبههایی از گلستان، بوستان، قصاید، بدایع و طیبات شیخ اجل
شیراز شهر عشق و خیال است. رد پای هنر را هر گوشهای که سر را بپرخانید در این شهر میبینید. آنجا که مامن شاعران و عرفا بود و همهی لطافت جهان زیر شاخهی بهار نارنجهایش در آغوش دارد. شیراز آنقدر دلبرانگی و چشمنوازی دارد که روزها مسافرانش را بهخود مشغول میکند. یکی از خوش وزنترین دیدنیهای شیراز بنای حافظیه است.
حافظیه شیراز
حافظیه باغی است خرم که ستارهای درخشان و بی فروغ در قلب خود دارد. این مکان که میعادگاه عاشقان و دوستداران ادبیات است از دیدنیهای جادویی شهر شیراز. بازدید از این باغ و بنا را از دست ندهید و خود را با قلب ادب پارسی پیوند بزنید. همراه مجله گردشگری سفرزون باشید تا این اثر حیرتانگیز را بهتر بشناسیم.
نام حافظ با فرهنگ ایرانی پیوندی عمیق دارد.کتاب اشعار او سالهای سال است که مهمان خانههای ایرانی است. وقت آن است که قدم به آرامگاه حافظ بگذاریم. آنجا که حافظ دیگر مهجور نیست و به جایگاهی دست یافت که خود در اشعارش پیش بینی کرده بود:
بر سر تربت ما چون گذری، همت خواه که زیارتگه رندان جهان خواهد بود
لسان الغیب، ترجمان الاسرار، لسانالعرفا و ناظمالاولیا، همگی القاب شاعری هستند که کتابش همدم لحظات و حالات بسیاری است. حافظ یار و همدم اوقات ایرانیان در اکثر ایام سال است. این دوشادوشی در نوروز و یلدا به اوج میرسد. زمانی که هر کسی نیتی در دل دارد و تفالی بر دیوان خواجه میزند.
حافظ به سال ۷۹۲ قمری درگذشت و در هنگام دفن او میان مردم اختلافات فراوانی افتاد. چرا که برخی افراد متعصب معتقد بودند که بهدلیل میگساری حافظ او کافر است و باید در جای دیگری دفن شود. این جدل به آنجا رسید که مردم تصمیم گرفتند از دیوان حافظ مدد بگیرند و آن نتیجهای که حاصل شد همه را شگفتزده کرد و آن بیت این بود:
قدم دریغ مدار از جنازه حافظ که گرچه غرق گناه است، میرود به بهشت
اینگونه بود که حافظ در شیراز دفن شد و حدود ۶۵ سال سپری شد تا مقبرهی خود مورد توجه قرار گیرد. وزیر میرزا ابوالقاسم گورکانی که حاکم فارس بود برای نخستین بار دستور داد تا گنبدی بر فراز مزار حافظ بنا کنند. و در مقابل آن نیز حوضی ساختند که از آب رکن آباد پر میشد.
سالها بعد در ابتدای قرن یازده و زمانیکه سلطنت شاه عباس آغاز شد، مرمتهایی در بنای حافظیه صورت گرفت. با روی کار آمدن سلسلهی افشار و حکومت نادرکبیر پروژهی دیگری برای مرمت این بنا شروع شد.
ظهور حکومت زندیه تاثیرات فراوانی بر روی ساخت و سازهای مهم داشت. یکی از همین بناها حافظیه است. در روزگار کریم خانی بنایی باشکوه برای حافظیه ساخته شد. این اثر تالاری با چهار ستون سنگی و رفیع بود که دو ورودی در شمال و جنوب داشت. همچنین در دوسمت آن دو اتاق ساخته شد. که بعدها این تالار در دوران پهلوی امتداد یافت و به دو محوطهی شمالی جنوبی تقسیم شد.
درست در مقابل بنا باغی ایجاد شد که بر طراوت و شکوه مجموعه افزود. و در نهایت سنگ قبر حافظ نیز تغییر کرد و قطعهای مرمر بهروی مقبرهی او قرار گرفت. سپس عمارت قدیمی کریم خان زند به تالاری با ۵۶ متر طول تبدیل شد که ۲۰ ستون سنگی آن را نگاه می داشت. چهار ستون کریم خانی در میان این ستون ها به شکل قبلی باقی ماند و ۱۶ ستون دیگر به صورت دو تکه در سال ۱۳۱۵ خورشیدی ساخته و نصب شد.
در سالهایی از آغاز حکومت قاجاریان حافظیه حدودا رها شده بود و متوجه تخریبهایی شد. دورهی قاجار را میتوان یکی از پر فراز و نشیبترین دورانهای این بنا دانست. در سال ۱۲۳۵ شمسی ابوالفتح میرزا مویدالدوله (تهماسب میرزا)، حاکم فارس، دستور تعمیر و مرمت اثر را صادر کرد.پس از آن در سال ۱۲۵۷ شمسی فرهاد میرزا معتمدالدوله، فرمانروای فارس، کوشکی ادامه مطلب...
گشت گذار در طبیعت روستاهای کوچک ایران بر خلاف تصور میتواند بزرگترین سفر شما باشد. سرزمین ایران پر است از روستاهای خاص و منصر به فرد که به دلایل مختلفی از نظرها دور ماندهاند و گردشگران اندکی آنها را میشناسند. اگر میخواهید یکی از زیباترین روستاهای ایران با مردمی خونگرم و دوست داشتنی را از نزدیک ببینید و در طبیعت بی مانندش بگردید، روستای سر آقا سید پیشنهاد ما به شما است. این روستا که به دلیل معماری پلکانی خانهها به ماسولهی زاگرس معروف شده، زیباییهای فراوانی در طبیعت و فرهنگ خود دارد. در این مطلب از مجله گردشگری سفرزون با این روستا بیشتر آشنا میشوید.
استان چهارمحال و بختیاری یکی از استانهایی است که با وجود جاذبههای بسیار زیبای طبیعی و تاریخی کمتر شناخته شده است. روستای سر آقا سید نیز یکی از روستاهای این استان است که از توابع شهرستان کوهرنگ به حساب میآید. اگرچه جادهی منتهی به روستا استاندارد نیست اما اطمینان داشته باشید که ارزشش را دارد. زیرا مقصد شما یکی از مناطق بهشتی ایران است که در شمار دیدنیترینهای گردشگران قرار گرفته است.
همانطور که گفتیم مهمترین جاذبهی این روستا معماری و طبیعت آن است. طبیعت اطراف روستا بسیار دیدنی است. پس بدون بازدید از این جاذبهها چهارمحال و بختیاری را ترک نکنید. در ادامه با نزدیکترین جاذبهها در اطراف روستا آشنا خواهید شد.
این امامزاده که نام روستا را به احترام او سر آقا سید گذاشتند، از نوادگان امام موسی کاظم است که از دانشمندان علوم دینی، منجم و زاهد محبوبی بوده است. شجره نامهی این امامزاده به تایید نسب شناسان شیعه رسیده و چند سالی است که بارگاهی کوچک برای این امامزاده قرار داده شده است.
اگر حوصله کنید و حدود ۴۰ دقیقه از روستا خارج شوید، به آبشار مرتفع و زیبای شیخ علی خان میرسید. پیادهروی در اطراف آبشار و کوهنوردی میتواند در هوای دلپذیر کوهستان بسیار خوشایند باشد.
فصل بهار بهترین زمان برای بازدید از این آبشار است. در اطراف این آبشار گیاهان دارویی خودرو مانند آویشن میروید که میتوانید در فصل بهار از آنها برداشت کنید.
حوضچههای نمک سالها پیش در یکی از دامنههای نزدیک سر آقا سید یافت شد. این حوضچهها محل تجمع آب و تبخیر آن است. نمک باقی مانده منظرهای بسیار زیبا پیش روی شما به نمایش درمیآورد. بسیاری از روستاییان نمکهای این حوضچه