استان سیستان و بلوچستان و بندر چابهار از دیدنی‌ترین مناطق ایران است. تنوع جاذبه‌های طبیعی آن به قدری زیاد و شگفت‌انگیز است که بازدید از این استان و گشت و گذار در کویرها، کوه‌ها و دریایش مطمئناً به تجربه‌ای بکر و فراموش‌ناشدنی برای هر گردشگری تبدیل خواهد شد؛ از سواحل مکران چابهار گرفته تا تالاب صورتی (لیپار) و تپه‌های گل‌افشان و کوه‌های مریخی. در این شماره از مجله گردشگری سفرزون با ما همراه شوید تا یک چشمه دیگر از جاذبه های استان سیستان و بلوچستان و شهر چابهار را برای شما خوانندگان عزیز رو کنیم : روستای باهوکلات ؛ قلمرو تمساح‌های گاندو.
روستای باهوکلات یکی از روستاهای دیدنی ایران با طبیعتی بکر و شگفت‌انگیز است. این روستا در ۹۰ کیلومتری شمال شرق چابهار واقع شده است. از نظر جغرافیایی این روستا بر روی یک تپه و در ارتفاع ۴۰ متری از سطح دریا قرار دارد. آب و هوای این روستا در فصول مختلف متفاوت می‌شود. در تابستان شما با هوایی گرم روبرو خواهید شد؛ اما در بهار و پاییز آب و هوای معتدل در این منطقه حاکم می‌شود؛ از این رو زمان مناسبی برای سفر به این منطقه است.
جمعیت باهوکلات حدود ۲۵۰۰۰ نفر است. از لحاظ معماری و بافت نیز این روستا از روستاهای متراکم محسوب می‌شود. بیشتر خانه‌ها یک طبقه هستند. اهالی این روستا به سبک سنتی زندگی می‌کنند. دارای پوشش محلی هستند؛ همچنین اهمیت ویژه‌ای برای اعتقادات مذهبی خود قائل هستند.
یکی از جاذبه‌های طبیعی روستای باهوکلات وجود مزارع موز در این روستا است که علاوه بر اینکه محصول کشاورزی اهالی به حساب می‌آید، جلوه‌ی زیبایی به این روستا بخشیده است. روستای باهوکلات زیست‌بوم
گونه‌های متنوع حیوانی است. از پرندگان زیبا و خوش‌رنگ شبه قاره هند گرفته تا مرغ ماهی‌خوار، لاک‌پشت سبز، راسو، سنجاب، هوبره و دراج از گونه‌های جذابی هستند که در این روستا یافت می‌شوند. اما مهمترین حیوانی که دلیل بازدید بسیاری از گردشگران از این روستا است تمساح ایرانی با نام گاندو است.
تمساح گاندو یکی از نادرترین و جذاب‌ترین نوع تمساح است که زیست‌گاهش در استان سیستان و بلوچستان و روستای باهوکلات است. این خزنده در آبگیرهای موجود در راستای رودخانه باهوکلات زندگی می‌کند. گاندو تمساحی ایرانی است و از بازماندگان دایناسورهایی است که ۲۲۵ تا ۲۶۵ میلیون سال قبل در این منطقه می‌زیسته‌اند. از لحاظ ظاهری گاندو دارای پوزه‌ای کوتاه است. این حیوان به خجالتی بودن معروف است و با دیدن انسان در آب فرو می‌رود. البته تمساح گاندو بسیار خطرناک است و به گردشگران توصیه اکید می‌شود حتماً با یک راهنمای باتجربه و محلی به تماشای این حیوان بروند.
اهالی روستا گاندو را مقدس می‌شمارند و نه تنها آن را به چشم یک حیوان وحشی نمی‌بینند بلکه گاندو را مایه افزایش روزی و برکت می‌دانند.
در سالهای اخیر خشکسالی و کمبود آب از جدی‌ترین تهدیداتی است که نسل این خزنده نادر را به خطر انداخته است. مردم محلی چنان احترامی برای گاندو قائلند که با توجه به کمبود آب و به تبع آن ناکافی بودن غذای مورد نیازش، این تمساح‌ها را به آبگیرهای پرآب منتقل می‌کنند و غذای مورد نیازشان را تأمین می‌کنند.
گاندوها تا وقتی که متوجه خطری از جانب اطراف (انسان) نشوند آزاری نمی‌رسانند، ولی باید در مواجهه با آن‌ها احتیاط را رعایت کرد. یکی از شیوه‌هایی که گردشگران هنگام تماشای گاندو به کار می‌برند رها کردن مرغ زنده جلوی آن‌ها است تا گاندوها مرغ را بخورند و از این طریق خطری بازدیدکننده را تهدید نکند.
تمساح گاندو علاوه بر روستای باهوکلات در اطراف رودخانه کاجو، شهرستان سرباز، چابهار، نیکشهر و سراوان نیز یافت می‌شود.
اطلاعات بازدید از روستای باهوکلات
بهترین زمان سفر به روستای باهوکلات : بهار و پاییز
آدرس روستای باهوکلات : ۹۰ کیلومتری شمال شرق چابهار
دسترسی به روستای باهوکلات : برای رفتن به روستای باهوکلات باید ابتدا از شمال شرق چابهار وارد جاده ایرانشهر شوید. روستا در این جاده و بعد از شهرستان راسک قرار دارد.
اگر بخواهیم توان گردشگری استان یزد و دیدنی‌ترین شهرهای آن را بررسی کنیم، بدون شک یکی از آن‌ها شهر مهریز است. شهری کهن و باستانی که بناهای بی‌نظیرش چشم هر بیننده‌ای را به خودش خیره کرده است. مهریز یزد از جمله مقاصد گردشگری مهم در ایران به شمار می‌رود که گردشگران را از سراسر جهان به سمت خودش کشانده است. شهری که در حدود ۱۶۰۰ سال پیش بنیان نهاده شده و همچنان با بناها و آثار بی‌نظیری درون خودش پابرجاست.اگر دوست دارید با جاذبه‌های فراوان و جاهای دیدنی مهریز بیشتر آشنا شوید، در ادامه با سفرزون همراه باشید:
مهریز از زیباترین شهرهای تاریخی یزد و برجای مانده از روزگار ساسانیان است. این شهر کهن در قسمت جنوبی دشت یزد قرار گرفته بود و قنات‌های زیادی درون آن وجود داشت. داستان قنات‌های مهریز به دختر انوشیروان به نام مهرنگار می‌رسد که به دستور او ساخته شده بودند. بعد از مدتی که این منطقه به واسطه وجود قنات‌ها به رونق و آبادانی رسید، امرا و فرماندهان، نام مهرگرد را بر روستای جدید گذاشتند. رفته رفته مهرگرد به مهریجرد تغییر نام داد و امروزه با نام مهریز شناخته می‌شود. شهر گردشگرپذیری که توان بالایی در گسترش صنعت توریسم دارد و هرساله عده زیادی از گردشگران به آنجا سفر می‌کنند.
اگر می‌خواهید که شهر بی‌نظیر مهریز را از نزدیک ببینید باید تا ۳۵ کیلومتری جنوب استان یزد بروید و زیبایی‌هایش را از نزدیک لمس کنید.
یکی از شگفت‌انگیز‌ترین جاهای دیدنی مهریز ، قنات حسن آباد است. همانطور که گفته شد، در مهریز یزد قنات‌های فراوانی وجود دارد که هر یک با مهندسی حیرت‌آور خود، در این شهر بنا شده‌اند. قنات‌های ایران شاهکارهای معماری کشور‌اند که آب را از منبع به مناطق دور هدایت کرده و هر آنچه را که بر سر راهشان است، سیراب می‌کنند. سازمان جهانی یونسکو، ۱۱ قنات شاهکار ایرانی را تحت عنوان “قنات ایرانی” در میراث فرهنگی تاریخ بشر ثبت کرده که یکی از آن‌ها، قنات حسن آباد مهریز یزد است.
این قنات زیبا از آب شیرین و گوارای “شیرکوه” پر می‌شود و پس از سیراب کردن چندین روستا به باغ پهلوان‌پور مهریز می‌رسد.
تعداد زیادی از گردشگران و مسافران داخلی و خصوصا خارجی، برای دیدن این قنات بی‌نظیر، چشیدن از آب گوارای آن و تفریح و گشت‌و‌گذار در اطراف باغ، به آنجا سفر می‌کنند.
اگر دوست دارید که شما نیز قنات تاریخی حسن آباد را از نزدیک ببینید، هر چه زودتر برای سفر به مهریز برنامه‌ریزی کنید.
یکی دیگر از جاهای دیدنی مهریز که در میان گردشگران بسیار محبوب و مشهور است، دق مهریز نام دارد. برای دیدن این پدیده زیبا، باید به ۶۰ کیلومتری جنوب شرقی مهریز بروید. دق مهریز در واقع یک پهنه وسیع از خاک رس سله بسته است که تصویر بیابانی زیبایی را پیش چشمتان نمایان می‌کند. در فصل بارش، در اثر باریدن باران، این دق به شکل باتلاق‌های رسی در می‌آید و زیبایی‌اش را به گونه‌ای دیگر به نمایش می‌گذارد. دق مهریز به شکل بیضی قرار گرفته و فاقد پوشش گیاهی است؛ اما در اطراف آن می‌توانید پوشش گیاهی استپی همچون گون، اسفناج وحشی، تره تیزک، کاکوتی، فرفیون، گل گندم، شقایق کوهی، انغوزه، زنبق صحرایی، ملیکا، خارشتر، کلاه میرحسن، کاروانکش، افدرا، اسکنبیل، تاغ، قیچ، پرند، گز، گل کتانی، بابونه ای، شب بوی صحرایی، تلخک، اسفند ، علف شور، کلپوره، شیرینک، بادام کوهی، انجیر وحشی، کسور و بنه را ببینید.
بیابان‌های دق مهریز زیستگاه جانوران کمیابی همچون آهو، جبیر، زاغ بور و هوبره است و از این نظر اهمیت بالایی دارد.
دق مهریز از متفاوت‌ترین مکان‌هایی است که می‌توانید ماندن در آنجا را تجربه کنید.
از دیگر مکان‌های دیدنی مهریز می‌توان به قلعه هرفته اشاره کرد. این قلعه تاریخی زیبا از دوران صفویه به جای مانده و در فاصله ۲۰۰ متری از روستای هرفته قرار گرفته است.
بنای قلعه از خشت و گل ساخته شده و نمایی زیبا از آن را به نمایش گذاشته است. معماری داخلی قلعه در قسمت‌های مسکونی به صورت اتاق‌های گهواره‌ای شکل بنا شده و قسمت‌های خدماتی و جانبی آن به شکل استوانه‌ای قرار دارد و بر زیبایی قلعه هرفته افزوده است.
یافته‌های باستان‌شناسی از این منطقه نیز اهمیت آن را چندین برابر کرده و این منطقه را در لیست بهترین‌ها قرار داده است.
قلعه کهن هرفته از اصلی‌ترین مکان‌های دیدنی مهریز و مورد علاقه گردشگران داخلی و خارجی است.
اگر برای سفر، به دنبال یک روستای خوش آب و هوا و ییلاقی می‌گردید، روستای منشاد مهریز بهترین مکان برای شماست. روستای منشاد در حدود ۳۷ کیلومتری جنوب غربی مهریز قرار دارد و منطقه‌ای ییلاقی و خوش آب و هوا به شمار می‌رود.
طبیعت بی‌نظیر، آب و هوای خنک و انواع درختان میوه و گیاهان دارویی، این روستا را به یکی از مهمترین ییلاق‌های استان یزد تبدیل کرده است. روستای دیدنی منشاد مورد توجه عده زیادی از گردشگران دارد و جاذبه های فراوان آن سبب شده تا افراد برای بازدید از روستا به آنجا سفر کنند.
شغل اکثر مردم منشاد کشاورزی است و اگر به آنجا سفر کنید، تعداد بسیار زیادی از درختان بلند و تنومند گردو را می‌بینید. علاوه‌بر گردو، درختان توت، شاه توت، آلو، آلوچه، گیلاس و بادام هم در این روستا به وفور دیده می‌شود. گیاهان دارویی فراوانی که در روستای تماشایی منشاد می‌رویند، صنعیت گلابگیری و عرقیات گیاهی را نیز در روستا رواج داده‌اند. اگر به صنایع دستی علاقه دارید، باید بدانید که در منشاد قالی‌های با رنگ و طرح‌های متنوع و هنرمندانه بافته می‌شود و محل درآمد بسیاری از مردم این منطقه است. از دیگر زیبایی‌های روستا می‌توان از خانه‌های روستایی نام برد که جذابیت آن‌ها با ایوان‌های روو به طبیعت دوچندان شده است.
روستای منشاد می‌تواند تجربه‌ای جذاب، ماندگار و خاطره‌انگیز از سفر به مهریز یزد برایتان باشد.
یکی از مهمترین جاهای دیدنی مهریز که از جمله مکان‌های محبوب برای گردشگران نیز به شمار می‌رود، کوه ریگ است. کوه ریگ در واقع تنها تپه شنی طبیعی در استان یزد است که علاوه‌بر زیبایی عجیب و غریبش، خاصیت درمانی بالایی دارد.این کوه تلی از ماسه‌های تمیز و بدون خاک است که طی سالیان دراز و بر اثر جمع شدن چند صدساله شن‌ها و ریگ‌ها بر روی یکدیگر به وجود آمده.
نور خورشید به صورت مستقیم بر ریگ‌های این منطقه می‌تابد و باعث گرم شدن ریگ‌ها می‌شود. نوع ریگ بودن تپه نیز باعث می‌شود که گردشگران تا زانوهایشان در آن فرو بروند. همین امر موجب می‌شود که گرمای آفتاب تابیده بر ریگ‌ها، به پاها منتقل شود و در کاهش بسیاری از دردهای عضلانی پا و کمر موثر باشد.
کوه ریگ علاوه‌بر زیبایی اعجاب‌انگیزش، همچون طبیبی مهربان دردها را کاهش می‌دهد و خاصیت درمانی دارد.
شاید بتوان گفت که یکی از کهن‌ترین و قدیمی‌ترین عمارت‌های تاریخی در مهریز یزد، عمارت تاریخی سنمبر است. قدمت این عمارت، به روزگار ساسانیان باز می‌گردد و گواه دیرینگی مهریز یزد است.
بنای عمارت سنمبر از خشت و گل ساخته شده و در گذشته‌های دور، قناتی پر آب از وسط آن عبور می‌کرده. آب این قنات به استخر بزرگی که در میان عمارت بوده می‌ریخته و از آنجا به سمت باغات و زمین‌های کشاورزی هدایت می‌شده است.
اگر به عمارت‌های تاریخی علاقه‌مند هستید، حتما سری به روستای سریزد مهریز بزنید و این عمارت زیبا را که در روزگاران گذشته از شکوه و رونق چشمگیری برخوردار بوده است ببینید.
از دیگر شگفتی‌ها و زیبایی‌های مهریز می‌توان به درخت سرو کهنسال اشاره کرد که نام دومین موجود زنده یزد را، پس از سرو ابرکوه، از آن خود کرده است. این درخت شکوهمند و دیدنی، قدمتی در حدود دو هزار سال دارد و همچنان سرسبز و تماشایی ایستاده است. سرو کهنسال، یکی از اصلی‌ترین جاهای دیدنی مهریز به شمار می‌رود که به تفرجگاهی برای گردشگران و مسافران تبدیل شده است. در اطراف سرو مهریز، پارک، فضای سبز و دیگر امکانات رفاهی_تفریحی برای گردشگران بر پا شده تا در کنار بازدید از این درخت با شکوه، چند ساعتی را نیز به استراحت و تفریح در اطراف آن بپردازند.
اگر دوست دارید این پدیده اعجاب‌انگیز را از نزدیک ببینید، هر چه سریعتر به مهریز یزد سفر کنید.
قلعه کردآباد از قلعه‌های معروف و تاریخی مهریز است که در فاصله ۶۵ کیلومتری آن واقع شده. قدمت قلعه کردآباد به دوران قاجار باز می‌گردد و برای ساخت آن از مصالحی همچون خشت و گل استفاده شده است.
اگر به قلعه کردآباد وارد شوید، می‌بینید که در چهار ضلع قلعه، چهار برج دیدبانی دایره‌ای شکل قرار دارد و ورودی قلعه با دری چوبی ساخته شده است که برای استحکام بیشتر روی آن را با پوششی آهنی پوشانده‌اند. در طرفین راهروی ورودی، اسطبل‌هایی به چشم می‌خورند که محل نگهداری اسب‌‌ها و دیگر چهارپایان بوده است و می‌توان گفت تنها بخش سالم قلعه نیز همینجاست. این قلعه در دو طبقه بنا شده و برج‌های مخروطی شکل آن سه طبقه دارند.
زیبایی قلعه، در عین سادگی آن، یادآور شکوه هنر و معماری ایرانی دوره قاجار است. تماشای قلعه تاریخی کردآباد را از دست ندهید.
خانه‌های تاریخی، یکی از زیباترین دیدنی‌ها در هر شهر به شمار می‌روند که با معماری‌های مختلف و در دوره‌های متفاوت بنا شده‌اند.
خانه محمدآقا ابویی مهریزی از جمله خانه‌های زیبا و قدیمی استان یزد است که قدمت آن را در حدود ۲۵۰ سال پیش می‌دانند و آن را به روزگار قاجاریان نسبت می‌دهند.
مساحت این خانه تاریخی در حدود ۸۵۰ متر مربع و ارتفاع بنا حدود چهار متر است. کف ساختمان با آجر فرش شده و بادگیر بسیار زیبایی در بالای تالار بنا وجود دارد. زیرزمین، انباری و کاهدان، اتاق‌های متعدد در قسمت شرقی و غربی و راهرو‌ها نیز از دیگر مکان‌های موجود در خانه محمدآقا ابویی است. تقسیمات هندسی، مثلث‌بندی سردرها، دو قوسی بودن سقف تالار، گچبری و کنگره‌ای بودن سردرها، از جمله تزییناتی است که در این بنا به کار رفته و بر زیبایی آن افزوده است. اگر طرفدار خانه‌های تاریخی و کهن هستید، حتما از این خانه زیبا دیدن کنید.
مسجد جامع خورمیز از دیگر مکان‌های دیدنی شرستان مهریز در روستای خورمیز سفلی استان یزد است که در فاصله سه کیلومتری از مهریز قرار دارد. بر اساس نوع معماری، مصالح به کار رفته و تزیینات موجود در مسجد، قدمت آن را به دوره صفویه نسبت داده‌اند. البته باید گفت هیچ کتیبه و یا نوشته‌ای که به صورت مستقیم به این موضوع اشاره کند وجود ندارد.
این مسجد را باید از نزدیک ببینید تا زیبایی بی‌مثالش را به نیکی دریابید.
یکی از کهن‌ترین جاهای دیدنی مهریز ، دروازه مهریز است که قدمت آن به روزگار باستان باز می‌گردد. این دروازه یکی از قدیمی‌ترین بناهای یزد به شمار می‌رود که به ثبت ملی نیز رسیده است.
بازار دروازه مهریز که به یادگار مانده از قاجاریان است، از بازار “خان” آغاز می‌شود و به این دروازه کهن ختم می‌شود. مصالح به کار رفته در این بنا از خشت، گل و آجر است و سقف آن به شکل تاق و تویزه ساخته شده. بازار دروازه مهریز ۳۸ مترطول و ۳/۵ متر عرض دارو که در آن در حدود ۲۰ باب مغازه وجود دارد.
قدم زدن در بازار قدیمی مهریز و عبور از دروازه باستانی شهر، حس و حال جدید و خوبی را در شما برمی‌انگیزد. پس تا دیر نشده به مهریز زیبای یزد سفر کنید.
برای سفر به مهریز، از آنجایی که این شهرستان فاقد فرودگاه و راه‌آهن است، باید از اتوبوس و یا خودروی شخصی استفاده کنید. شهرستان مهریز از نظر خطوط جاده‌ای و مواصلاتی بسیار غنی است و به بافق، انار، تفت، مروست و یزد راه دارد که همگی جاده‌ها نیز آسفالته و اتوبان هستند.
اگر می‌خواهید سفر به مهریز را حتما با قطار و یا هواپیما انجام دهید، باید در ابتدا بلیط مستقیمتان را به شهر یزد تهیه کنید و سپس از آنجا به راحتی، با ماشین و یا اتوبوس به مهریز برسید.
مهریز، در قسمت کوهستانی و با آب و هوای گرم و خشک قرار دارد. البته باید بدانید که هوای این منطقه نسبت به یزد بسیار معتدل‌تر و خنک‌تر است. بخش‌های شمال شرقی و جنوب مهریز همچون دشت بهاران جزو مناطق خشک و قسمت شمال غربی این شهرستان در دامنه شیرکوه، جزو مناطق نیمه خشک به شمار می‌رود.
اما بهترین زمان برای سفر به مهریز، اواخر زمستان و اوایل فصل بهار است. چرا که در این زمان، هوای منطقه در مطبوع‌ترین حالت خودش قرار دارد و از گرمای آزاردهنده خبری نیست.
همانطور که می‌دانید، مهریز یزد، جزو شهرهای تاریخی این استان به شمار می‌رود و اغلب مکان‌های دیدنی آن را بناها و قلعه‌ها تشکیل داده‌اند. بنابراین در هنگام بازدید از بناهای تاریخی این شهر، باید نهایت دقت و وسواس را به کار بگیریم.
از یادگاری نوشتن روی دیوارهای بنا خودداری و از تخریب آن‌ها جلوگیری کنیم.
یادمان باشد اگر کودکمان را برای دیدن بناهای تاریخی به این شهر می‌بریم، تذکرات لازم برای حفظ و نگهداری و جلوگیری از آسیب به آثار تاریخی را به او بدهیم.
بافت فرهنگی استان یزد و شهرستات مهریز، سنتی است. پس با احترام به فرهنگ مردم، نوع رفتار، پوشش و … خودمان را شکل دهیم.
مردم مهریز، بسیار مهربان و مهمان‌نوازاند و خوش صحبتی آنان مثال‌زدنی است. خوب است که در سفر به این شهر زیبا با بومیان منطقه هم‌نشین شویم و از مصاحبت با آنان لذت ببریم.
موزه‌های مختلفی در جهان وجود دارند. نقطه مشترک تمام موزه‌ها، نگهداری از اشیاء با ارزش قدیمی است. اما واقعا چند درصد از افراد به دیدن آثار باستانی گذشته علاقه دارند؟ شاید منطقی به نظر برسد که دیدن چند کوزه و جام سفالی متعلق به دوران باستان، خیلی هم جذاب به نظر نیاید. اما امروز قصد داریم تا شما را با موزه‌ای آشنا کنیم که بر خلاف سایر موزه‌ها، می‌تواند بسیار جذاب و دیدنی باشد. موزه خودرو بدون شک جزء معدود موزه‌هایی است که به هیچ وجه از دیدن آن سیر نمی‌شوید. بازدید از این موزه مخصوصا برای آقایان یا خانم‌هایی که به خودروهای کلاسیک علاقه دارند، همانند یک رویا خواهد بود. در اولین لحظه‌ای که وارد سالن موزه خودرو خواهید شد، انگار که در دهه ۴۰ میلادی قدم گذاشته‌اید. پس با سفرزون همراه شوید و این موزه زیبا را بهتر بشناسید.
آیا تا به حال از خودتان پرسیده اید که نسل ابتدایی خودروهای امروزی، از چه زمانی وارد ایران شدند؟ اصلا اولین بار چه کسی خودروهای بنزینی یا دیزلی را وارد ایران کرد؟ جالب است بدانید که اولین بار در سال ۱۲۷۹، خودرو توسط پادشاه قاجار، مظفرالدین شاه، وارد ایران شد. بر طبق اسناد تاریخی به جای مانده از آن دوران، این خودرو یک دستگاه فورد کروکی کلاچی بود که در ساخت آن از لاستیک‌های توپر استفاده شده بود. این خودرو از نظر ظاهری بیشتر شبیه به وانت‌های امروزی بود.
در آن دوران، خودرو یا همان «اتول»، یک وسیله کاملا لوکس و سلطنتی محسوب می‌شد. مردم معمولی قدرت خرید این وسیله نقلیه امروزی یا همان کالسکه آب و آتش را نداشتند. به همین دلیل، تا حدود بیست و شش سال، یعنی تا سال ۱۳۰۵ هجری شمسی، خرید خودرو و استفاده از آن، تنها در انحصار خاندان سلطنتی بود. پس از آن به تدریج، تجار و سرمایه‌داران تهرانی اقدام به خرید خودرو کردند. رفته رفته خودروهایی برای حمل و نقل عمومی وارد ایران شدند که بیشتر شبیه به کالسکه‌های عظیم‌الجثه بودند.
چند سالی می‌شود که خودروهای کلاسیک، طرفداران زیادی پیدا کرده‌اند. البته دلیل این موضوع هم کاملا مشخص است. ظاهر این خودروها بسیار دیدنی و جذاب است و کیفیت ساخت بسیار بالایی دارند. به همین دلیل بود که شهرداری تهران در بیست و نهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۲ تصمیم به افتتاح موزه خودرو گرفت. این موزه در زمینی به مساحت ۲۲ هزار و ۲۰۰ متر مربع ساخته شده. سالن اصلی موزه، یک فضای ۱۰ هزار متر مربعی مسقف است که ۳ هزار متر آن به نمایشگاه اختصاص یافته و می‌توانید ساعت‌ها در آن مشغول تماشا باشید.
در حال حاضر ۴۵ خودروی بسیار منحصر به فرد، خاص و تاریخی داخل موزه خودرو حضور دارند. همچنین جالب است بدانید که دو کالسکه و سه موتور سیکلت نیز در این موزه وجود دارند که دارای قدمت بسیار زیادی هستند. تعداد این خودروها در مرور زمان افزایش یافته است. جمع‌آوری این همه نمونه منحصر به فرد و خواستنی از خودروهای کلاسیک، کار بسیاری دشواری است که با صبوری تمام انجام شده. همچنین نگهداری از این خودروها کار بسیار حساسی است. کمی بی‌توجهی می‌تواند باعث آسیب این جواهرات کمیاب شود.
همانطور که اشاره کردیم، داخل این موزه زیبا و دیدنی، حدود ۵۰ وسیله نقلیه مختلف وجود دارد. اما قطعا برای مراجعه به موزه خودرو و پرداخت هزینه ورودیه، ترجیح می‌دهید که در مورد خودروهای داخل مجموعه، اطلاعات بیشتری داشته باشید. به همین دلیل در اینجا قصد داریم تا شما را با چند نمونه از خودروهای منحصر به فرد موزه خودرو آشنا کنیم.
آیا تا به حال نام کالسکه نادری به گوش شما خورده است؟ کالسکه نادری نام یک کالسکه سلطنتی معروف است که به دستور ناصرالدین شاه در وین ساخته شد. کالسکه نادری حدود ۱۲۰ سال قدمت دارد و در ساخت آن از طلا استفاده شده است. علاوه بر ظاهر زیبایی که این کالسکه دارد، داستان مهیجی نیز در پس آن نهفته است. ناصرالدین شاه در آخرین سفر عمر خود، عازم حرم حضرت شاه عبدالعظیم شد. اما نمی‌دانست که قرار است در این سفر به دست میرزا رضای کرمانی کشته شود. پس از اینکه میرزا رضای کرمانی او را ترور کرد، افراد سلطنتی تصمیم گرفتند تا جنازه ناصرالدین شاه را درون کالسکه قرار دهند تا مردم تصور کنند شاه هنوز هم زنده است. به این ترتیب قصد داشتند تا کشور را از هرج و مرج دور کنند. حال این کالسکه قدیمی و تاریخی، در ابتدای ورود شما به موزه خودرو ، در سمت راست سالن قرار گرفته است.
کالسکه تاج گذاری نیز ساخته دست هنرمندان اتریشی است و حداقل یکصد سال قدمت دارد. قدمت این کالسکه زیبا به دوران قاجار باز می‌گردد. در آن دوران کالسکه به رنگ آبی لاجوردی بود. در ساخت نمای بیرونی آن از طلا استفاده شده است. این کالسکه زیبا حتی تا دوران پهلوی نیز کاربرد سلطنتی داشت. در دوران پهلوی این کالسکه را به رنگ مشکی در آوردند و از آن در مراسم تاج‌گذاری استفاده کردند. کالسکه تاج‌گذاری نیز در موزه خودرو کنار کالسکه نادری قرار دارد.
خودروی موریس آکسفورد در سال ۱۹۱۲ تولید شد. حجم موتور این خودروی یکصد ساله هزار و ۱۸ سی سی است. موریس با این خودرو می‌توانسته تا ۱۰ اسب بخار قدرت تولید کند که برای زمان خود بسیار مطلوب بوده است.
اولین خودرویی که احمد شاه قاجار وارد ایران کرد، یک رولز رویس شش سیلندر خطی بود. این خودرو که در سال ۱۹۰۶ ساخته شده، می‌توانسته تا سرعت ۸۰ کیلومتر در ساعت حرکت کند. از طرف دیگر یکی از دلایل خاص بودن رولز رویس احمد شاه این است که تنها شش هزار دستگاه از این خودرو در جهان تولید شده است. این خودرو با استفاده از هندل و سوییچ روشن می‌شده و یک نسخه بسیار کمیاب است. مدل این رولز رویس، سیلورگوست دهه ۲۰ است.
همچنین به دلیل علاقه احمد شاه به خودروهای لوکس انگلیسی، خودروی رولز رویس دیگری نیز توسط او خریداری شد. این خودرو که مدل فانتوم ۴ بود، یک نمونه کاملا کمیاب در جهان به شمار می‌آید. تنها ۱۸ دستگاه از این خودرو در سطح جهانی تولید شده. حال جالب است بدانید که تنها یکی از این ۱۸ دستگاه، به صورت ضد گلوله طراحی شده و این همان خودرویی است که احمدشاه آن را خریداری کرده. ظاهر این خودرو شبیه به یک تانک است و شیشه‌ها و بدنه بسیار ضخیمی دارد. با این حال موتور هشت سیلندر می توانست فانتوم ۴ را تا سرعت ۲۶۰ کیلومتر در ساعت پیش ببرد.
مسئولین موزه خودرو بر این باور هستند که مرسدس بنز K500، جزء با ارزش‌ترین اموال موزه به شمار می‌آید. K500 که در سال ۱۹۳۴ ساخته شده، جزء اولین خودروهای سوپر اسپرت جهان به شمار می‌آمده. این خودرو که تنها ۳۵۴ دستگاه از آن در سطح جهانی تولید شد، جزء اولین خودروهایی بود که می‌توانست تا سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت حرکت کند. این مرسدس بنز را می‌توان اساسی بر ساخت مدل‌های به روز بنز دانست.
داخل سالن موزه خودرو، دو لیموزین بیش از همه خودنمایی می‌کنند. اولین لیموزین یک دستگاه بنز ۶۰۰ است که به قامت کشیده و زیبای خود می‌نازد. در طرف دیگر سالن، یک لیموزین بزرگ شش سیلندر وجود دارد که چراغ‌های جلوی آن روی سپر نصب شده است. دلیل نصب چراغ‌ها روی سپر، ایجاد دید بهتر بوده. اما نکته مهم در مورد این لیموزین، استفاده از شش کیلو طلا در ساخت آن است!
اگر به خودروهای کلاسیک علاقه‌مند باشید، حتما با شنیدن نام لامبورگینی کانتاش، هوش از سرتان می‌پرد. لامبورگینی کانتاش جزء خودروهای سوپر اسپرت دهه هفتاد میلادی و ساخت کشور ایتالیا است. کانتاش را به جرات می‌توان جزء موفق‌ترین نمونه‌های لامبورگینی در تمام طول تاریخ دانست. کانتاش حاضر در موزه خودرو تهران، در سال ۱۹۷۴ ساخته شده و دارای یک پیشرانه ۱۲ سیلندر خطی است. این موتور با سه هزار و ۹۰۰ سی سی حجم، می‌تواند توانی بالغ بر ۳۷۰ اسب بخار تولید کند و تا سرعت ۳۱۰ کیلومتر در ساعت پیش برود.
جالب است بدانید که در برهه‌ای از زمان، سه خودروساز آلمانی مطرح جهان، یعنی پورشه، بنز و فولکس واگن، تصمیم به همکاری مشترک گرفتند. این همکاری منجر به تولید یک خودرو شد که متاسفانه در بازار عمومی از آن استقبال نکردند. به همین دلیل این همکاری اول و آخر سه خودروساز معروف آلمانی بود. حال آخرین بازمانده از این همکاری در موزه خودرو تهران قرار دارد.
آدرس موزه خودرو: تهران، میدان آزادی، جاده مخصوص کرج، بین کیلومتر ۱۰ و ۱۱، نبش خیابان ۲۵، جنب فروشگاه سپه
آدرس دفتر موزه خودرو: تهران – بزرگراه رسالت – نرسیده به بزرگراه آفریقا -بنیاد مستضعفان – ساختمان شماره ۱- طبقه ۴ – موسسه فرهنگی موزه ها
آدرس سایت موزه برای خرید اینترنتی بلیت : http://cio-museums.org/place/car-museum/
شماره تماس مرکز موزه: ۰۲۱۴۴۵۲۵۸۹۳
شماره تماس دفتر رسالت: ۰۲۱۸۶۰۸۲۹۰۳
ساعات بازدید: همه روزه از ۸ صبح تا ۸ شب ( البته توجه کنید هم اکنون، یعنی در مهر ماه سال ۹۸، این موزه در دست بازسازی بوده و قابل بازدید نیست)
با وجود اینکه موزه خودرو در جاده مخصوص کرج قرار دارد، اما خوشبختانه می‌توانید از راه‌های مختلف خودتان را به این موزه زیبا برسانید.
اگر با وسیله نقلیه شخصی قصد بازدید از موزه را دارید، باید خودتان را به کمربندی آزادگان برسانید. از آنجا باید با استفاده از تابلوهای راهنما، وارد خروجی جاده مخصوص کرج شوید. فقط توجه داشته باشید که سه جاده به سمت کرج می‌روند. دو خروجی دیگر، جاده قدیم یا فتح و اتوبان کرج نام دارند. توجه داشته باشید که باید وارد جاده مخصوص یا همان لشگری شوید. پس از آن، تابلوهایی در طول مسیر هستند که کیلومتر را به شما نشان می‌دهند، بین کیلومتر ۱۰ و ۱۱، بعد از کارخانه مینو، خیابان بیست و پنجم قرار دارد. توجه داشته باشید که باید از لاین کندرو تردد کنید و وارد کوچه شوید.
در ایستگاه صادقیه از قطار پیاده شوید و مسیر را با خط ۵ ادامه دهید. در ایستگاه چیتگر قطار را ترک کرده و سوار بر اتوبوس‌های شهرک دانشگاه شوید. دقیقا جلوی درب موزه ایستگاه وجود دارد.
شما می‌توانید با استفاده از BRT یا هر اتوبوس دیگری به ترمینال آزادی رفته و از آنجا سوار بر اتوبوس‌های شهرک دانشگاه شوید.
در ضلع غربی میدان آزادی، تاکسی‌هایی هستند که شما را دقیقا جلوی موزه پیاده می‌کنند.
طبیعت ایران، چهره‌های بی‌شماری برای نمایش و جلوه‌گری دارد. از دریا و رود و آبشار گرفته تا کوه و دشت و جنگل، و هزاران نوع از جاذبه‌های طبیعی گوناگون را می‌توان در سرزمین پر‌نعمت‌مان پیدا کرد. اما در میان این همه، جاذبه‌های منحصر‌به‌فردی نیز وجود دارند که کمتر کسی آن‌ها را دیده یا از وجودشان مطلع است. جاذبه‌های خاصی که نظیر آن‌ها را ندیده‌ایم و ممکن است توصیف‌ها و شنیده‌ها از آن‌ها را نیز اغراق‌آمیز بدانیم. در قلب جنگل‌های مازندران ، در حوالی چالوس و مرزن‌آباد، مردابی قرار دارد که بسیار متفاوت و سحرآمیز به نظر می‌رسد. مرداب هسل ، در هر فصل، جلوه‌ی متفاوتی از خود به نمایش می‌گذارد و بازدید‌کنندگانش را غافلگیر می‌کند. در این مطلب از سفرزون می‌خواهیم به سراغ این جاذبه‌‌ی منحصر به فرد از طبیعت برویم و آن را به شما معرفی کنیم. پس با ما همراه باشید.
مرداب چنان‌که از نامش پیداست، دریاچه‌ای با آب‌های راکد و بی‌حرکت است که هیچ رود یا جویباری به آن نمی‌ریزد. مرداب‌ها معمولا در دل جنگل‌ها جای گرفته‌اند و سطح رویشان با برگ‌ها و جلبک‌ها پوشانده می‌شود. شاید این ساده‌ترین تصویری است که می‌توان از یک مرداب معمولی توصیف کرد. اما توصیف مرداب هسل به این سادگی‌ها نیست. این مرداب در هر فصل، دارای زیبایی‌ها و چشم انداز‌های متفاوت و منحصر‌به فرد است. این مرداب شگفت‌انگیز همچون اثری هنرمندانه از نقاش چیره‌دست طبیعت خودنمایی می‌کند و محیطی آرام و رویایی را در اطراف خود به‌وجود آورده است. اما ببینیم دلیل این همه تحسین و زیبایی چیست.
این مرداب در میان جنگلی انبوه و زیبا واقع شده و با نزیک شدن به آن، مناظر زیبای اطراف چشم را خیره می‌کند. بر روی مرداب جلبک‌هایی وجود دارند که در بهار و تابستان به رنگ سبز دیده می شوند و مرداب را به شکل زمردی درخشان و گرانبها در می‌آورند. این جلبک‌ها به محض تمام شدن تابستان به تدریج به قرمز و نارنجی تغییر رنگ می‌دهند و ظاهر مرداب را گرم و آتشین می کنند. رنگ‌ها در هماهنگی کامل با محیط اطرافشان هستند و مناظری سحرانگیز و جادویی را رقم می‌زنند. می‌توانید در گوشه‌ای دنج بنشینید، به صدای موجودات اطراف گوش بسپارید و تا می‌توانید به این نقاشی زیبای طبیعت خیره شوید.
این مرداب به نام‌های کَنّیچال، کنّو چال، گَن اُچال، و مِهاز چال هم خوانده می‌شود. اما بیشتر شهرت آن با نام هِسِل یا هَسَل است. از گویش‌های محلی مازندارن که در گذشته طبرستان خوانده می‌شد، گویش طبری کلارَستاقی است. در این گویش به هر آبگیر فصلی هَسَل می‌گویند. برخی از بومی‌ها به این مرداب به خاطر نورانی بودنش مشعل یا مشل هم می‌گویند.
جاده چالوس برای همه‌ی ما جاده‌ای خاطره‌انگیز است؛ مسیر دلربایی که ما را به دل سرسبزی‌های شمال می‌برد. اما در اطراف این جاده هم دیدنی‌های بی‌شماری وجود دارد که خیلی از ما به سادگی از آن‌ها عبور می‌کنیم. در ۱۰ کیلومتری جنوب غربی چالوس و حوالی مرزن‌آباد، روستایی به نام سینوا وجود دارد که در نزدیکی آن جنگل زیبای مشعل که به جنگل فین و محمدآباد هم معروف است قرار گرفته. جنگلی که از جنوب به جنگل‌های سوته‌لار و کردشت و از شمال به گاوسرای قدیمی مشعل و از شرق به مشعل لات منتهی می‌شود. مرداب شگفت‌انگیز هسل همانند جواهری قرمز رنگ در میان درختان سرسبز این جنگل می‌درخشد.
این مرداب بیضی شکل و عمق آن در نقاط مختلف متغیر است که در بعضی قسمت ها به ۱۵ متر هم می‌رسد. بخشی از آب این مرداب از طریق چشمه‌های این تالاب تامین می شود و بارانی که از نیمه‌ی پاییز تا نیمه‌ی بهار می‌بارد، این آبگیر را پر می‌کند. در گذشته حجم آب این مرداب بیشتر بود. در حدود نیم قرن پیش، چندین خانواده‌ی دامدار در کنار این مرداب زندگی می‌کردند، اما امروزه این محل را ترک کرده و همین امر بکر‌بودن منطقه را تا حدی حفظ کرده است. در مسیر پیاده روی به سوی مرداب درختان ممرز، انجیلی، راش، داغداغان ، آزاد، شمشاد و بعضی درختان میوه جنگلی مانند سیب ترش جنگلی، انگور جنگلی، انجیر، انار و انواعی از گیاهان دارویی مثل بابونه، «فشکی واش»، «زِمِنج» وجود دارند.
مرداب دیدنی هسل در هرفصلی جذابیت‌های خاص خود را دارد، اما در پاییز، ترکیب رنگ‌های آن چیز دیگری است. در واقع فصل سفر به هسل بستگی زیادی به این دارد که شما چه رنگی را بیشتر دوست داشته باشید. در بهار و تابستان پوشش سبز جلبک‌ها بر روی سطح مرداب، آن را به جواهری سبز رنگ در میان جنگل‌های منطقه تبدیل می‌کند. اما با فرارسیدن پاییز و زمستان، از سبزی جلبک‌ها کاسته شده و آن‌ها رنگ خود را به نارنجی و قرمز آجری تغییر می‌دهند. البته در فصل زمستان به دلیل سرمای هوا و بارندگی زیاد، بازدید از منطقه و مرداب مشکلات خاص خود را خواهد داشت.
اگر می‌خواهید شب را در سکوت و آرامش مرداب به صبح برسانید، می‌توانید در فاصله‌ای مناسب از آن اقدام به کمپینگ کنید. برای برپایی کمپ بهتر است گروهی سفر کنید و امکانات و تجهیزات مناسب نظیر چادر، کیسه خواب، چراغ قوه، چاقو، آب و … به همراه داشته باشید. گفتنی است جنگل‌های این منطقه فاقد حیوانات درنده است و می‌توانید با خیالی آسوده شب را در کنار مرداب بگذرانید. اگر هم اهل کمپینگ نیستید، می‌توانید خانه‌های محلی در روستاهای اطراف مرزن آباد نظیر روستای طلاجو را، که توسط افراد محلی اجاره داده می‌شود، انتخاب کنید.
برای تماشای مرداب زیبای هسل باید راه جاده‌ی چالوس را در پیش بگیرید. اگر از سمت تهران حرکت می‌کنید، تقریبا تا انتهای جاده برانید تا به ۱۰ کیلومتری جنوب غربی شهرستان چالوس و ۱۵ کیلومتری مرزن آباد برسید. بعد از پلیس راه، در سمت چپ‌تان وارد اولین فرعی خاکی شوید که جاده‌ای جنگلی است و به روستای سینوا می رسد.
در این مسیر بعد از عبور از پل رودخانه و طی مسافتی حدودا ۳۰۰ متری، به یک دوراهی می رسید که برای رسیدن به مرداب باید مسیر سمت راست را انتخاب کنید. بعد از طی مسافتی کوتاه، به یک منطقه‌ی جنگلی به نام «بانی» می‌رسید. باید خودرو را همین جا پارک کنید و پیاده به سمت مرداب راه بیوفتید. اگر با راهنما همراه نیستید، سوال‌های‌تان را از محیط‌‌بانان ایستگاه محیط‌بانی که در همین محدوده قرار دارند، بپرسید.
اگر ماشین مناسب داشته باشید می‌توانید تا نزدیکی مرداب هم بروید. مسیر پیاده‌رو دارای شیب ملایمی است و بدون مشکل خاصی می‌توان از آن عبور کرد. البته در طول مسیر جنگلی، نیسان‌های محلی نیز وجود دارند که گردشگران را به سمت مرداب می‌برند که می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید.
برای تماشای زیبایی‌های مرداب هسل، نخستین روز‌های پاییز را از دست ندهید.
شهرستان محلات از شهرهای مرکزی ایران، واقع در استان مرکزی است. در میان آب و هوای گرم و خشک و جغرافیای بیابانی مرکز ایران، این شهر با طبیعت زیبا و دل‌انگیز و آب و هوای خوش شناخته می‌شود؛ از این رو همه ساله میزبان شمار زیادی از گردشگران داخلی و خارجی است. محلات قدمتی تاریخی دارد و طبق یافته‌های باستان‌شناسان تاریخ احداث این شهر به دو هزار سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد؛ بنابراین خود را برای بازدید از جاهای دیدنی محلات آماده کنید.
در محلات شاهد بسیاری از بناهای تاریخی خواهید بود که تاریخ ساختشان به دوران ایران باستان و حکومت مادها، هخامنشیان، سلوکیان، اشکانیان و ساسانیان بازمی‌گردد. علاوه بر این، محلات طبیعتی منحصر به فرد دارد که باعث شده این شهر از جاذبه‌های گردشگردی متمایز در ایران به شمار رود. شاید شما هم عبارت « هلند ایران » را شنیده باشید. بله، محلات را به خاطر وجود باغ‌های فراوان گل، هلند ایران می‌نامند. بهشتی که رتبه اول کشت، تولید و توزیع گل در سرتاسر کشور را دارا است. در ادامه با سفرزون همراه شوید تا بیشتر درباره این شهر و جاهای دیدنی‌اش بدانید:
در مکانی به وسعت ۱۱۰ هکتار مزرعه بزرگی از انواع و اقسام گل در محلات وجود دارد که بزرگترین مزرعه گل در ایران به شمار می‌رود و همین امر، این مکان را به یکی از مهمترین جاهای دیدنی محلات تبدیل کرده است. محلات بالاترین رتبه تولید گل را در ایران دارد. شما می توانید برای تهیه گل و تماشای مناظر رنگارنگ که به فرشی از گل می‌ماند به این دهکده مراجعه کنید.
در محله سرچشمه محلات و در وسط خیابان شاهد درختی تنومند خواهید بود که قدمت و کهولت از تنه و شاخه‌هایش می‌بارد. درخت پیری که رازهای دو هزارساله از محلات را قلب خود جای داده است و تماشای آن حس رازآلودی را در بیننده به وجود خواهد آورد؛ درخت چنار دو هزارساله.
تقریباً هر شهری دارای تفرجگاهی است که اهالی و بازدیدکنندگان به همراه خانواده برای گذراندن اواقاتی خوش و استفاده از طبیعتی زیبا به آن مراجعه می‌کنند. اگر به محلات تشریف بردید توصیه می‌کنیم سری به پارک و تفرجگاه بوستان سرچشمه بزنید. مکانی تفریحی در دل طبیعتی زیبا که پرآب‌ترین چشمه استان مرکزی اینجا از دل زمین می‌جوشد؛ از این رو نام این منطقه سرچشمه است. در کنار طبیعت خدادادی این فضا، امکانات رفاهی و آسایشی نظیر رستوران، سفر‌خانه، شهربازی و …محیطی دنج برای مسافران فراهم آورده و آرامش بوستان سرچشمه را دوچندان کرده است.
تنوع طبیعت محلات بی‌نظیر است. بعد از آن که از خنکای آب سرچشمه فارغ گشتید می‌توانید سری به یکی دیگر از جاهای دیدنی محلات بزنید: چشمه‌های آب گرم محلات. در اینجا شما می‌توانید از خواص درمانی آب‌های این چشمه‌ها بهره ببرید. به عقیده اهالی محلات و گواهی تحقیقات علمی، آب گرم این چشمه‌ها در درمان بیماری‌هایی مانند روماتیسم و بیماری‌های مربوط به کبد، کلیه، صفرا و دستگاه گوارش بسیار مفید و تأثیرگذار است. این چشمه‌ها در ۱۵ کیلومتری شهر محلات واقع شده‌اند.
وجود غارهای طبیعی از مشخصه‌های محلات است. در ادامه سه غار از این غارها را مختصراً معرفی خواهیم کرد. غار آزادخان در روستای سنجه‌باشی از روستاهای محلات واقع است. این غار دارای قدمتی باستانی است. از ویژگی‌های این غار می‌توان به جریان آب خنک، زلال و گوارایی اشاره کرد که در سطح آن جاری است. منشأ این آب، باران‌هایی است که از لابلای سقف سنگی غار به پایین می‌چکد.
این غار نیز همچون غار آزادخان قدمتی باستانی دارد و کاوشگران تاریخ آن را سه هزار سال پیش از میلاد تخمین می‌زنند. سطح این غار پوشیده از خاک رس است و درون غار پر است از ستون‌ها، تالارها و دهلیزهای تو در تو و اسرارآمیز. وسعت این غار به حدی است که بازدید از آن وقت زیادی لازم دارد.
غار شاه بلبل علاوه براینکه جاذبه‌ای طبیعی به شمار می‌رود، از حرمت و قداست خاصی میان مردم محلات برخوردار است. شاید این غار به لحاظ وسعت، قدمت و بکر بودن، به اندازه غارهای دیگر اهمیت نداشته باشد، اما نزد مردم محلات به عنوان مکانی مقدس و قابل احترام شناخته می‌شود، طوری که اهالی محلات برای برآوردن حاجات خود عازم این غار می‌شوند و نذورات خود را در این غار وقف نیازمندان می‌کنند. این غار در ارتفاعات شرق محلات واقع شده است.
بر روی رودخانه قم‌رود و لعل‌بار، شاهدِ سدی باستانی خواهید بود که زمان احداثش به دوران ساسانیان بازمی‌گردد. سد نیم ور از نخستین سازه‌های ذخیره‌سازی آب به شمار می‌رود. وجود آب فراوان باعث ایجاد طبیعتی بکر و چشم‌نواز در اطراف این سد شده است و این محدوده را تبدیل به یکی از جاهای دیدنی محلات کرده است که تماشایش روح هر بیننده‌ای را جلا می‌بخشد.
پل باقرآباد یک پل تاریخی است که در روستای باقرآباد محلات واقع است. این پل در دوران حکومت قاجاریه و در زمان حمله روس‌ها به ایران توسط آن‌ها ساخته شده است. جنس پل از سنگ است و دارای ارزش تاریخی است. ناگفته نماند که پل باقرآباد بارها بر اثر سیلاب آسیب دیده و مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است.
بقعه شاه قلندر از بناهای تاریخی شهر محلات است که در دامنه کوه‌های محلات و در روستای انجدان واقع است. این بقعه مربوط به شاه قلندر از رؤسای فرقه اسماعیلیه است و در زمان ایلخانیان بنا گشته است. ساختمان این اثر تاریخی به شکلی هشت ضلعی است که در هر ضلع آن شاهد طاق‌نماهای بلند و زیبای آجری هستیم.
قلعه جمشیدی یا قلعه گبری از بناهای باستانی شهر محلات است که در قدیم به عنوان دژی مستحکم جهت حفاظت از مردم شهر در برابر هجوم دشمنان مورد استفاده قرار می‌گرفته است و یکی دیگر از جاهای دیدنی محلات است. از ویژگی‌های منحصر به فرد این قلعه باستانی می‌توان به ساختمان ضد حریق آن اشاره کرد. در بالای قلعه، تالاری با گنجایش ۲۰ تیرانداز تعبیه شده بود که وظیفه دفاع در برابر بیگانگان را بر عهده داشته‌اند.
از بزرگترین و مهمترین آتشکده‌های زرتشتیان جهان، یکی همین آتشکده آتشکوه در محلات است. ستون‌های برافراشته این آتشکده، نشان از قدمت باستانی آن دارد. ستون‌هایی که بعد از گذشت حدود دو هزار سال از دوره ساسانیان از گزند باد و باران محفوظ مانده است و اکنون تبدیل به یک جاذبه گردشگری باشکوه در محلات شده است. این بنا در پنج کیلومتری جاده نیم‌ور و نزدیک روستای آتشکوه واقع شده است. از مصالح به کار رفته در این آتشکده می‌توان به تیرهای چوبی به عنوان اسکلت، آجرهای چهارگوش در ساختمان و سنگ به عنوان نما اشاره کرد.
به جرأت می‌توان گفت در کنار باغ‌های زیبای گل و گیاه محلات که نماد این شهر است، مجموعه تاریخی خورهه نیز نماد تاریخی و فرهنگی محلات به شمار می‌رود. این مجموعه در روستای خوش آب و هوای خورهه واقع شده است. خورهه در لغت به معنای محل برآمدن خورشید است. بر طبق یافته های کاوشگران و باستان‌شناسان، قدمت این منطقه تاریخی به هزاره دوم پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. از سازه‌های باشکوه در این مجموعه که هنوز هم سالم و سر پا باقی مانده است می‌توان به دو ستون مدور و بلندبالا اشاره کرد که به شیوه ایونیک ساخته شده است. این شیوه نوعی از ستون‌سازی به سبک یونانی است. بنظر می‌رسد این بنا در زمان حکومت سلوکیان، که تحت تأثیر تمدن یونانیان بوده‌اند ساخته شده است. کاوشگران ابتدا به دلیل نوع معماری بنا تصور می‌کردند اینجا آتشکده است، اما تحقیقات بعدی نشان داد که این بنا یک عمارت اربابی بوده است.شهرستان محلات از شهرهای مرکزی ایران، واقع در استان مرکزی است. در میان آب و هوای گرم و خشک و جغرافیای بیابانی مرکز ایران، این شهر با طبیعت زیبا و دل‌انگیز و آب و هوای خوش شناخته می‌شود؛ از این رو همه ساله میزبان شمار زیادی از گردشگران داخلی و خارجی است. محلات قدمتی تاریخی دارد و طبق یافته‌های باستان‌شناسان تاریخ احداث این شهر به دو هزار سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد؛ بنابراین خود را برای بازدید از جاهای دیدنی محلات آماده کنید.
در محلات شاهد بسیاری از بناهای تاریخی خواهید بود که تاریخ ساختشان به دوران ایران باستان و حکومت مادها، هخامنشیان، سلوکیان، اشکانیان و ساسانیان بازمی‌گردد. علاوه بر این، محلات طبیعتی منحصر به فرد دارد که باعث شده این شهر از جاذبه‌های گردشگردی متمایز در ایران به شمار رود. شاید شما هم عبارت « هلند ایران » را شنیده باشید. بله، محلات را به خاطر وجود باغ‌های فراوان گل، هلند ایران می‌نامند. بهشتی که رتبه اول کشت، تولید و توزیع گل در سرتاسر کشور را دارا است. در ادامه با سفرزون همراه شوید تا بیشتر درباره این شهر و جاهای دیدنی‌اش بدانید:
در مکانی به وسعت ۱۱۰ هکتار مزرعه بزرگی از انواع و اقسام گل در محلات وجود دارد که بزرگترین مزرعه گل در ایران به شمار می‌رود و همین امر، این مکان را به یکی از مهمترین جاهای دیدنی محلات تبدیل کرده است. محلات بالاترین رتبه تولید گل را در ایران دارد. شما می توانید برای تهیه گل و تماشای مناظر رنگارنگ که به فرشی از گل می‌ماند به این دهکده مراجعه کنید.
در محله سرچشمه محلات و در وسط خیابان شاهد درختی تنومند خواهید بود که قدمت و کهولت از تنه و شاخه‌هایش می‌بارد. درخت پیری که رازهای دو هزارساله از محلات را قلب خود جای داده است و تماشای آن حس رازآلودی را در بیننده به وجود خواهد آورد؛ درخت چنار دو هزارساله.
تقریباً هر شهری دارای تفرجگاهی است که اهالی و بازدیدکنندگان به همراه خانواده برای گذراندن اواقاتی خوش و استفاده از طبیعتی زیبا به آن مراجعه می‌کنند. اگر به محلات تشریف بردید توصیه می‌کنیم سری به پارک و تفرجگاه بوستان سرچشمه بزنید. مکانی تفریحی در دل طبیعتی زیبا که پرآب‌ترین چشمه استان مرکزی اینجا از دل زمین می‌جوشد؛ از این رو نام این منطقه سرچشمه است. در کنار طبیعت خدادادی این فضا، امکانات رفاهی و آسایشی نظیر رستوران، سفر‌خانه، شهربازی و …محیطی دنج برای مسافران فراهم آورده و آرامش بوستان سرچشمه را دوچندان کرده است.
تنوع طبیعت محلات بی‌نظیر است. بعد از آن که از خنکای آب سرچشمه فارغ گشتید می‌توانید سری به یکی دیگر از جاهای دیدنی محلات بزنید: چشمه‌های آب گرم محلات. در اینجا شما می‌توانید از خواص درمانی آب‌های این چشمه‌ها بهره ببرید. به عقیده اهالی محلات و گواهی تحقیقات علمی، آب گرم این چشمه‌ها در درمان بیماری‌هایی مانند روماتیسم و بیماری‌های مربوط به کبد، کلیه، صفرا و دستگاه گوارش بسیار مفید و تأثیرگذار است. این چشمه‌ها در ۱۵ کیلومتری شهر محلات واقع شده‌اند.
وجود غارهای طبیعی از مشخصه‌های محلات است. در ادامه سه غار از این غارها را مختصراً معرفی خواهیم کرد. غار آزادخان در روستای سنجه‌باشی از روستاهای محلات واقع است. این غار دارای قدمتی باستانی است. از ویژگی‌های این غار می‌توان به جریان آب خنک، زلال و گوارایی اشاره کرد که در سطح آن جاری است. منشأ این آب، باران‌هایی است که از لابلای سقف سنگی غار به پایین می‌چکد.
این غار نیز همچون غار آزادخان قدمتی باستانی دارد و کاوشگران تاریخ آن را سه هزار سال پیش از میلاد تخمین می‌زنند. سطح این غار پوشیده از خاک رس است و درون غار پر است از ستون‌ها، تالارها و دهلیزهای تو در تو و اسرارآمیز. وسعت این غار به حدی است که بازدید از آن وقت زیادی لازم دارد.
غار شاه بلبل علاوه براینکه جاذبه‌ای طبیعی به شمار می‌رود، از حرمت و قداست خاصی میان مردم محلات برخوردار است. شاید این غار به لحاظ وسعت، قدمت و بکر بودن، به اندازه غارهای دیگر اهمیت نداشته باشد، اما نزد مردم محلات به عنوان مکانی مقدس و قابل احترام شناخته می‌شود، طوری که اهالی محلات برای برآوردن حاجات خود عازم این غار می‌شوند و نذورات خود را در این غار وقف نیازمندان می‌کنند. این غار در ارتفاعات شرق محلات واقع شده است.
بر روی رودخانه قم‌رود و لعل‌بار، شاهدِ سدی باستانی خواهید بود که زمان احداثش به دوران ساسانیان بازمی‌گردد. سد نیم ور از نخستین سازه‌های ذخیره‌سازی آب به شمار می‌رود. وجود آب فراوان باعث ایجاد طبیعتی بکر و چشم‌نواز در اطراف این سد شده است و این محدوده را تبدیل به یکی از جاهای دیدنی محلات کرده است که تماشایش روح هر بیننده‌ای را جلا می‌بخشد.
پل باقرآباد یک پل تاریخی است که در روستای باقرآباد محلات واقع است. این پل در دوران حکومت قاجاریه و در زمان حمله روس‌ها به ایران توسط آن‌ها ساخته شده است. جنس پل از سنگ است و دارای ارزش تاریخی است. ناگفته نماند که پل باقرآباد بارها بر اثر سیلاب آسیب دیده و مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است.
بقعه شاه قلندر از بناهای تاریخی شهر محلات است که در دامنه کوه‌های محلات و در روستای انجدان واقع است. این بقعه مربوط به شاه قلندر از رؤسای فرقه اسماعیلیه است و در زمان ایلخانیان بنا گشته است. ساختمان این اثر تاریخی به شکلی هشت ضلعی است که در هر ضلع آن شاهد طاق‌نماهای بلند و زیبای آجری هستیم.
قلعه جمشیدی یا قلعه گبری از بناهای باستانی شهر محلات است که در قدیم به عنوان دژی مستحکم جهت حفاظت از مردم شهر در برابر هجوم دشمنان مورد استفاده قرار می‌گرفته است و یکی دیگر از جاهای دیدنی محلات است. از ویژگی‌های منحصر به فرد این قلعه باستانی می‌توان به ساختمان ضد حریق آن اشاره کرد. در بالای قلعه، تالاری با گنجایش ۲۰ تیرانداز تعبیه شده بود که وظیفه دفاع در برابر بیگانگان را بر عهده داشته‌اند.
از بزرگترین و مهمترین آتشکده‌های زرتشتیان جهان، یکی همین آتشکده آتشکوه در محلات است. ستون‌های برافراشته این آتشکده، نشان از قدمت باستانی آن دارد. ستون‌هایی که بعد از گذشت حدود دو هزار سال از دوره ساسانیان از گزند باد و باران محفوظ مانده است و اکنون تبدیل به یک جاذبه گردشگری باشکوه در محلات شده است. این بنا در پنج کیلومتری جاده نیم‌ور و نزدیک روستای آتشکوه واقع شده است. از مصالح به کار رفته در این آتشکده می‌توان به تیرهای چوبی به عنوان اسکلت، آجرهای چهارگوش در ساختمان و سنگ به عنوان نما اشاره کرد.
به جرأت می‌توان گفت در کنار باغ‌های زیبای گل و گیاه محلات که نماد این شهر است، مجموعه تاریخی خورهه نیز نماد تاریخی و فرهنگی محلات به شمار می‌رود. این مجموعه در روستای خوش آب و هوای خورهه واقع شده است. خورهه در لغت به معنای محل برآمدن خورشید است. بر طبق یافته های کاوشگران و باستان‌شناسان، قدمت این منطقه تاریخی به هزاره دوم پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. از سازه‌های باشکوه در این مجموعه که هنوز هم سالم و سر پا باقی مانده است می‌توان به دو ستون مدور و بلندبالا اشاره کرد که به شیوه ایونیک ساخته شده است. این شیوه نوعی از ستون‌سازی به سبک یونانی است. بنظر می‌رسد این بنا در زمان حکومت سلوکیان، که تحت تأثیر تمدن یونانیان بوده‌اند ساخته شده است. کاوشگران ابتدا به دلیل نوع معماری بنا تصور می‌کردند اینجا آتشکده است، اما تحقیقات بعدی نشان داد که این بنا یک عمارت اربابی بوده است.